اين سوره دويست و شش آيه دارد و از سورههاى مكّى است. در اين سوره از اصحاب اعراف و داستان اعراف (آيهى 46 و 48) سخن به ميان آمده، لذا به «اعراف» نامگذارى شده است.
اين سوره سوّمين سورهاى است كه با حروف مقطّعه آغاز مىشود و اوّلين سوره از سورههاى سجدهدار قرآن است و در آيهى آخر آن، سجده مستحبّ وارد شده است.
از ميان يكصد و چهارده سورهى قرآن، هشتاد و شش سوره در مكّه نازل شده است كه معمولًا دربارهى اصول عقائد و مبارزه با شرك و توجّه دادن به مقام انسان و امثال آن بحث مىكند.
در اين سوره همچنين به ماجراى آدم عليه السلام با ابليس، داستان حضرت نوح، هود، صالح، لوط، شعيب و موسى عليهم السلام، بيان اصول و مبانى دعوت پيامبر اسلام و شرح احوال قيامت، توبه و اصلاح خويشتن، موضوع عرش، ميزان، عالم ذرّ و پيمان خداوند با انسان و بيان قرآن و عظمت آن و اعراف و اصحاب اعراف اشاره شده است.[1]
[1] قرائتى، محسن، تفسير نور( چاپ جديد)، 10جلد، مركز فرهنگى درسهايى از قرآن - تهران، چاپ: اول، 1388.ج 3، ص 15
سوره ,اعراف ,قرآن ,اصحاب اعراف منبع
درباره این سایت